In 2003 stopte ik met mijn baan als regionaal directeur Centraal-en Oost-Europa en Centraal Azië  bij Organon. Omdat ik in het verleden veel pentekeningen maakte en af en toe gouache tekeningen besloot ik schilderles te nemen  bij John Verbaarschot. Eenmaal per week kreeg ik privéles en begon daarbij met het naschilderen van ‘oude meesters’. Enerzijds om te leren omgaan met het mengen van de juiste kleuren, anderzijds om te leren kijken naar wat je echt ziet . Ik zag deze uitdaging vooral ook als het mij bewust worden van mijn eventuele kwaliteiten en grenzen. Na verloop van tijd kreeg ik de moed om meer en meer mijn eigen fantasie te laten spreken. Gaandeweg veranderden mijn schilderijen, zowel qua onderwerp als techniek. Wel bleef mijn voorliefde voor fijnschilderen en figuratie overheersen.

Bloemen en dieren, met name de olifant, zijn voor mij een onuitputtelijke bron van inspiratie. Foto’s gemaakt tijdens verre reizen en exemplaren uit mijn olifantenverzameling vormen de basis voor een bonte schakering van kleurrijke schilderijen. Inmiddels heb ik meer dan 50 olifantenschilderijen gemaakt. Aan elk beeld geef ik een eigen interpretatie waardoor de bron onherkenbaar wordt. Zo verbeelden mijn schilderijen enerzijds de werkelijkheid en anderzijds een fantasiewereld.

Mijn bloemen schilderijen zijn voor een groot deel terecht gekomen in de uitvaartcentra van Monuta. 

Zo’n 200 schilderijen heb ik in de afgelopen jaren gemaakt, waarvan er regelmatig geëxposeerd zijn in de galerie en atelier van de Ruw’Art in de Houtstraat en op verschillende andere plaatsen onder meer Kunstvoer Megen in Acropolis en @Paulus in Oss.

Het stilvallen van Ruw’Art leek mij een mooi moment om met een aantal leden bij het GBKO proberen aan te sluiten om contact te kunnen houden met andere amateurkunstenaars, nieuwe ideeën op te doen of misschien nieuwe technieken te leren om zodoende nieuwe uitdagingen te houden.